Hidrojen Haber- Amerika’nın en önemli üniversitelerinden MIT ‘nin araştırma ekibi, yeni tasarımlarının Güneş ısısının yüzde 40’ını kullanarak daha fazla hidrojen üretebileceğini tahmin ediyor. Verimlilik artışı, sistemin genel maliyetini düşürebilir ve güneş termokimyasal hidrojen (STCH)’i ulaştırma sektörünü karbonsuzlaştırmaya yardımcı olacak potansiyel olarak ölçeklenebilir, uygun maliyetli bir seçenek haline getirebilir.
Hidrojen, uzun mesafe kamyon, gemi ve uçakları çalıştırabilen ve üretim sürecinde hiç sera gazı salmayan temiz bir yakıt. Ancak günümüzde büyük ölçüde doğalgaz ve diğer fosil yakıtları içeren süreçlerle büyük ölçüde üretiliyor. Bu da hidrojeni, üretimden kullanıma kadar değerlendirildiğinde daha çok “gri” bir enerji kaynağı haline getiriyor. Buna karşılık, STCH, hidrojen üretimini sağlamak için tamamen yenilenebilir güneş enerjisine dayanan, tamamen emisyon içermeyen bir alternatif sunuyor. Ancak şimdiye kadar var olan STCH tasarımlarının verimliliği sınırlı: Gelen güneş ışığının sadece yüzde 7’si hidrojen yapmak için kullanılmakta. Sonuçlar şimdiye kadar düşük verimli ve yüksek maliyetli olmuş.
MIT ekibi yeni tasarımının Güneş ısısının yüzde 40’ını kullanarak daha fazla hidrojen üretebileceğini tahmin ediyor. Verimlilik artışı, sistemin genel maliyetini düşürebilir ve STCH’yi ulaştırma sektörünü karbonsuzlaştırmaya yardımcı olacak potansiyel olarak ölçeklenebilir, uygun maliyetli bir seçenek haline getirebilir.
Çalışmanın baş yazarı Ahmed Ghoniem, MIT Mekanik Mühendisliği Bölümü’nden Profesör Ronald C. Crane,“Geleceğin yakıtı olarak hidrojeni düşünüyoruz ve bunu ucuz ve ölçekli bir şekilde üretmek gerekiyor” diyor ve şöyle devam ediyor: “Enerji Bakanlığı’nın hedefine ulaşmaya çalışıyoruz, yani 2030 yılına kadar yeşil hidrojeni kilogram başına 1 dolara yapmak. Ekonomiyi iyileştirmek için verimliliği iyileştirmeli ve topladığımız güneş enerjisinin çoğunun hidrojen üretiminde kullanıldığından emin olmalıyız.”
MIT sistemi, bir Güneş ısı kaynağıyla eşleştirilmiş benzer tasarımlara benzer. Bu kaynak, yüzlerce aynadan oluşan dairesel bir dizidir. Bu aynalar Güneş Işığı’nı toplar ve merkezdeki bir alıcı kulesine yansıtır. Bir STCH sistemi daha sonra alıcının ısısını emer ve suyu bölerek hidrojen üretmek için yönlendirir. Bu süreç, ısı yerine elektrik kullanan elektrolizden çok farklıdır.